?וואס זענען מיינע געדאנקען
שוין א יאר צייט וואס איך זוך מיין חבר, ווייל איך וויל אים זאגן א גוטס וואס איך האב נעכטן געהערט. איך גיי אים נישט קאלן וועגן דעם, ווייל איך האב נישט קיין איבריגע מינוטן, און איך גיי אים נישט שיקן קיין אי-מעיל, ווייל איך האב נישט קיין געדולד דערצו.
אלזא, וואס טוט מען?
איך האב נעכטן באמערקט ווי איינער פארקט קרום ביי די מאלל, רעדט הויך זיינע שטותים אויפ'ן סעלפאון, פאלט אראפ און צערייסט זיך די הויזן, באקומט א טיקעט פאר'ן גארנישט טאן, עסט טשאלענט מיט די הענט, בלינקט נישט ביים זיך דרייען א רעכטס, אדער גייט מיט א שמוציגן רעקל.
מוז איך דאך פאר איינעם דערציילן מיינע מעשיות, נישט אזוי?
בין איך דערפאר אויפגעקומען מיט א וואזשנע המצאה. איך וועל עפענען דעם בלאג, און זיך נעמען שרייבן.
איז אזוי: איך גיי קיינעם נישט צווינגען דאס צו ליינען, און קיינער מוז נישט מסכים זיין צו מיר. אבער דא אין מיין בלאג בין "איך" בעל הבית, און איך וועל שרייבן וואס ס'שמעקט מיר.
ס'איז גארנישט טאמער קיינער וועט עס נישט ליינען, ווייל איך וועל עס אליין ליינען. טאמער איך וועל זעהן א גוטס, וועל איך אליין לאכן. טאמער וועל איך ליינען אז איינער האט זיך גע'גט, וועל איך זיך משתתף זיין בצערו (אדער בשמחתו). איך וועל קיינעם נישט צווינגען אנצונעמען מיין געדאנקען גאנג, אויסער מיך אליין.
געשריבן אין4/17/2005 בשעה 10:44 AM.
שיקט א קאמענטאר דורכ'ן דרוקן אויפ'ן קנעפל
לייג צו א קאמענטאר